Jaffa Street anno 2025: Met zichzelf ingenomen meisjes die in hun schijnwereldje selfies lopen te maken, worden bijna al giechelend omver gereden door de nerveus rinkelende light rail. De bestuurder rijdt als hij slechts één opdracht lijkt te hebben: Nooit stoppen, hoe dan ook. En dat doet hij dus niet. Zich beschermd wanend door een…
De Sundial Building: Per seconde wijzer
Shabbat nadert. Een bepaald èn vertrouwd soort stilte daalt neer over de stad. Het luidruchtig hysterische verkeer komt meer en meer tot rust. Het openbaar vervoer trekt zich, bijna ongemerkt, terug in de garages. Een enkeling loopt nog over straat. In versnelde pas, want men wil thuis zijn voordat shabbat begint. De energie, die altijd…
Bruisend nachtleven in Batei Goral
De avond valt over de Nachlaot. Hier en daar brandt licht. Zo ook in het huisje van Aryeh Levin. Even komt de cliché-gedachte omhoog: ‘Zou de tzadik van Jeruzalem thuis zijn?’ Ik verdring deze wel erg makkelijke gedachte. Ik richt me liever op wat ik in de duisternis voor me zie en niet dat huisje…
Jeruzalem: Ruim een jaar na ‘7 oktober’
Onafhankelijkheidsdag 2023 in Jeruzalem: Israel bestaat 75 jaar en dat wordt vandaag gevierd. Uitbundig en onbevangen. Het Sacher Park anno 2023, tussen ‘onze’ Nachlaot en de Knesset (parlement) en het Hooggerechtshof, is aangenaam gevuld met mensen. Op deze vrije dag trekken gezinnen er massaal op. Tussen de grote borden “Verboden te barbecuen” staan overal barbecues…
Op zoek naar het ware gezicht van Mazkeret Moshe
In de vorige blog over het ashkenazische Mazkeret Moshe stonden vooral de strenge huisregels centraal. Dit alles om te voorkomen dat binnen de kortste keren het verval de overhand zou krijgen. De strakke aanpak blijkt al met al aardig te lukken, daarbij ook met een schuin oog kijken naar het sefardische Ohel Moshe waar het…
Ondertussen in het strak geleide Mazkeret Moshe
Het sefardische Ohel Moshe heeft door de jaren heen zijn geheel eigen plek verworven als een van de meest gezichtsbepalende wijken van de Nachlaot. Zoveel is wel duidelijk geworden in de voorgaande drie blogs. Althans, dat hoop ik dan maar. Resteert voor dit moment de vraag: Hoe gaat het in diezelfde tijd bij de ashkenazische…
Ohel Moshe in transitie
De vorige blog over Ohel Moshe eindigde ietwat sentimenteel vanwege het besef dat bepaalde romantiek uit de wijk verdween, zoals het verdwijnen van de waterputten met hun sociale functie of de dokter die niet langer op zijn ezeltje op ziekenbezoek kwam. Het zijn twee voorbeelden van de moderne tijd die uiteindelijk alles veranderen, ‘zelfs’ hier…
De president en de waterputten van Ohel Moshe
De vorige blog eindigde bij de Ohel Moshe Synagoge. U weet wellicht nog wel: de plek met de klanken van Highway to Hell, het geschenk van naamgever Moshe Montefiore en de etensgeuren uit de onderliggende buurtoven. Het verhaal van de buurtoven dat trouwens als muurschildering is te ‘lezen’ in de buurt van de synagoge die…
Ohel Moshe: De rust, het groen, de stilte en de hardrock
Mensen zitten onderuit gezakt op een bank wat te dutten in de namiddag zon. Anderen lezen de krant of een boek, een ander heeft zijn ezeltje meegenomen en zit rustigjes de omgeving te schilderen en weer een ander zit onder een boom wat in het wilde weg te tokkelen op haar gitaar, om vervolgens vast…
Beit Ya’akov: Een lelijk probleemkind
Ook in 1877 ettert de economische crisis onverminderd door. Het kopen van relatief dure grond in de directe omgeving van Mishkenot Yisrael zit er niet in. De keuze voor de ‘Bouwers van Jeruzalem’ is vrij pijnlijk eenvoudig: voorlopig geen nieuwe wijken óf gaan we met minder genoegen nemen. De heren kiezen voor het laatste. Het…