Ach ja, deze eerste warme zonnestralen smaken naar meer. Ook al is het pas begin maart, overal zitten mensen op terrasjes of balkons zich te laven aan de warmte na weer een flut wintertje. Al dit fraaie weer duurt nu al dagen en de temperaturen van zo’n 18 graden zijn veel te hoog voor de…
Geen enkele kogel stopt Nahalat Shiva
Opeens beweegt alles boven mijn hoofd. Allerlei kleuren lijken naar me te zwaaien. Ik kijk naar beneden en al die kleuren zijn nu zwart geworden, maar de beweging blijft. Om me heen hoor ik stampende muziek. Links en rechts schieten skate boards voorbij. Achter me scheurt geruisloos met hoge snelheid een e-step langs. ‘Hé, wat…
De vrouwen van Nahalat Shiva maken een vuist
Het is bepaald geen gespreid bedje dat de Britten in de schoot geworpen krijgen in 1917. Een geplunderde en uitgehongerde stad kan je namelijk moeilijk omschrijven met positieve woorden. Aan de Britten dus de eer om er toch iets van te maken, en het liefst snel. Heel snel. De eerste Britse militaire gouverneur Sir Ronald…
De tweeling van Nahalat Shiva
Daar staat hij: de eerste synagoge in Jeruzalem buiten de stadsmuren sinds de verwoesting van de Tweede Tempel. Nu, bijna 2000 jaar later sta ik oog in oog met de Nahalat Ya’akov Synagoge. Een beetje vergelijkbaar met wat Sir Moses Montefiore zo’n 150 jaar geleden meemaakte. Inmiddels zijn er buiten de muren honderden synagoges bij…
Nahalat Shiva: Mannen met een Missie gaan door
Een gelukzalige glimlach verschijnt op het gezicht van de oude Sir Moses Montefiore. In zijn Rolls Royce-achtige koets hobbelt hij over Jaffa Street met al zijn gaten en kuilen. Het ongemak dringt niet echt tot hem door. Nee, dat heeft niets met ouderdom te maken, maar hij heeft vooral oog voor de wereld om hem…
Yosef Rivlin: Het harde leven van een held
Voordat deze blog losgaat over de eerste dramatische jaren in Nahalat Shiva wil ik u eerst ongevraagd een stukje tekstverklaring aanbieden. U kent het vast nog wel uit de middelbare schooltijd. Een soms noodzakelijk kwaad, om het neutraal uit te drukken. Echter, in dit verband is het best wel handig om het antwoord te weten…
Kwartiertjes in Nahalat Shiva bij Zionistische vrienden
De jongedame achter de balie van het Friends of Zion Museum (FoZ) oogt vriendelijk, terwijl ze met een brede lach afscheid neemt van een groepje scholieren. Ze lachen vriendelijk terug, alles is immers beter dan de schoolbanken. Een andere dame loopt wat rond en houdt een beetje toezicht. Ik groet haar. Ze kijkt dwars door…
Terug naar Jeruzalem: Met gevaar voor eigen leven
Heel af en toe verschijnt de grijze Middellandse Zee door de opgejaagde wolken. Het El Al toestel stuitert op en neer van vreugde bij het naderen van de eindbestemming. De wolkenpartijen vliegen langs het raam. Langgerekte witte kopjes op zee geven al aan dat dit geen klassieke aankomst met zon en warmte gaat worden. Even…
Een traan en een lach: Duende in de midrachov
Als het hologram van mijn virtuele achterkleinkind mij ooit zou vragen wat een kakofonie is, dan zal ik met hem in mijn imaginaire tijdmachine stappen en hem mee terug nemen naar het moment in het heden van oktober 2019. Daar, bovenaan Ben Yehuda Street, komt het geluid namelijk van alle kanten.
Marcheren door en voor Jeruzalem
Welk vooraanstaand Denker, Filosoof of Waarnemer zei ooit: “Jeruzalem kent geen grijstinten of zachte overgangen, maar alleen zwart-wit”? Ik weet het even niet, maar op deze middag blijkt het grote gelijk van die Denker. Een kwartier geleden liepen we nog in de ultra orthodoxe wereld waar zwart-wit de dress-code is. Nu kijk ik om me…