Regelrecht verslavend is het werken aan de expositie en het boek. Het enige nadeel hierbij is dat het ons behoorlijk van de straat houdt. Voor menigeen een veilig en prettig idee, maar de straat is ons natuurlijke “jachtterrein”. Dus zijn we de eerste twee zaterdagen van september weer de straat op gegaan in Spijkenisse. Uiteraard is het makkelijker te gaan fotograferen in Rotterdam of Amsterdam, maar de eigen woonplaats vormt een extra uitdaging. Het is meer zoeken en dat houdt in dat we nóg beter moeten kijken.
In dit kader gaf de New York Institute of Photography (NYIP) ons het laatste zetje. Men wilde graag foto’s vanuit een “ten block area”. Een kreet uit de VS die ons enig rekenwerk bezorgde om tot een Nederlands equivalent te komen. De vraag was om onvoorbereid op pad te gaan en geduldig de fotokansen af te wachten. Eigenlijk typisch iets voor ons, want zo gingen we ook vaak te werk in Jeruzalem en Anat in New York. Grote fotocamera’s zijn in genoemde steden niet echt bijzonder, maar in Spijkenisse is dat een ander verhaal. Daarom besluiten we onze kleinere Sony systeemcamera’s mee te nemen. Twee geweldige apparaten, maar door hun beperkte omvang ogen ze een stuk lulliger en komen ze niet professioneel of bedreigend over.
De slentertocht door Spijkenisse begint eerst wel kalm en mat. Het is nog relatief vroeg en het weer is vooral geschikt om binnen te blijven. Ter hoogte van het voormalig Ruwaard van Putten ziekenhuis (een beladen naam die inmiddels is vervangen door Spijkenisse Medisch Centrum) neemt een aantal hesjes strategische posities in. Ik voel meteen aan mijn water dat er wat staat te gebeuren. Na een paar minuten trekt er een demonstratie langs.
Men demonstreert tegen de afbraak in de zorg en voor de terugkeer van de weekendapotheek. Dit alles onder aanvoering van de PvdA, de partij onder wiens verantwoordelijkheid de algehele afbraak valt. Ondertussen is het stevig gaan regenen. Enorm sneu voor de demonstranten, maar voor ons geeft dat een extra stukje dramatiek. Terwijl de vakbondsman zijn verhaal afsteekt besluiten we verder te trekken. Op zoek naar andere, onverwachte wendingen.
Het blijkt die zaterdag ook de start van het nieuwe culturele seizoen te zijn. Een mooi moment om weer eens naar theater De Stoep te gaan. Een geweldig gebouw wat erg foto-vriendelijk is. Bovendien ook een perfecte plek om het bagger weer te onvluchten. De verantwoordelijk wethouder is nog net bezig met zijn speech, om vervolgens in een miniatuur huisje te kruipen, wat bij Alice in Wonderland blijkt te horen. Na links en rechts wat gekletst en geklikt te hebben trekken we verder het dorp in. In Spijkenisse spreekt men nooit over “de stad” of “het centrum”, maar over “het dorp”.
Binnen onze ‘ten-block area’ ligt ook de markt. Waar ook ter wereld een prachtplek voor spontane fotografie. Het is die dag vrij rustig, want het weer wordt er niet beter op. Links en rechts werken mensen warme snacks naar binnen. En dan opeens doemt er een zwarte lucht op en begint het genadeloos te hozen. Schuilend in de bibliotheek zien we hoe een hoosbui de markt teistert. Men vluchten alle kanten op en in ‘no time’ is de markt vrijwel leeg.
Afgelopen zaterdag was onze tweede ronde. Zelf ben ik een vrij recente Spijkenisser, na vele jaren in Schiedam en Vlaardingen, maar ik sta nog vaak versteld van de voor mij onbekende kanten van mijn woonplaats. Zoals straatjes die ik eerder ergens op de Veluwe zou verwachten dan hier. Maar na een paar minuten besef ik weer waar ik ben.
We hebben mazzel want het is die dag Open Monumentendag. Nu staat Spijkenisse niet bepaald bekend om zijn grote aantal monumenten, maar ze proberen duidelijk wat van deze dag te maken. Zo is ook
de kerk te bezoeken. Na een tijdje komt er een markante meneer binnen en neemt plaats in de kerkbankjes. Hij is duidelijk hier om te voelen en niet om een keertje te kijken. Ik twijfel even of ik hem zal fotograferen, want dit is een persoonlijk moment voor hem. Maar dan besef dat deze situatie weinig verschilt van die in de Heilig Grafkerk of in de Church of All Nations in Jeruzalem. Andere omgeving, zelfde principe. Dus ja, ik heb hem gefotografeerd.