Woonachtig in Spijkenisse en geboren in Schiedam. Twee steden met een imago dat vaak ruimte biedt voor verbetering, om het zakelijk te verwoorden. Maar een imago dat niet altijd op lucht of op onderbuik is gestoeld, om het krom cryptisch uit te drukken. Maar ondanks alle te bedenken minpunten is het in deze steden lang niet zo slecht gesteld als in steden met een ‘goed’ imago.
Soms overschreeuwt het allesoverheersende imago de meer genuanceerde werkelijkheid. Ik weet dat het woord ‘nuance’ uit mijn mond nogal komisch klinkt, maar in relatie tot een stad als Schiedam toch echt wel terecht, zowel in de zomer als in de winter.
—>
Kort geleden zat ik met mijn zus, broer en Juventus (de Oude Dame, dus mijn moeder) in Schiedam te kletsen over Schiedam. En dat gebeurde met de nodige hartstocht en bewondering voor de stad, en dan met name de binnenstad. Jajaja, hoor ik u denken, en de gebieden buiten het oude centrum, dat is toch tien keer niks. Dan is mijn antwoord: Nee, niet helemaal. En zeg nou zelf, in andere steden draait het ook vaak alleen om het centrum. Tijdens onze babbel kwam de familieclan tot de conclusie dat Schiedam enorm wordt ondergewaardeerd. De voorbije jaren hebben Anat en ik vele foto’s gepubliceerd van Schiedam en telkens waren de reacties uit binnen- en buitenland: wow, wat mooi en bijzonder. Men was verrast dat het foto’s uit Schiedam waren, dat verdorven plaatsje tussen Rotterdam en Vlaardingen. Schiedam is als mooi, bescheiden meisje dat door niemand wordt gezien.
Bij Schiedam denkt men snel aan drank, alcohol en aan jenever in het bijzonder. Dat klopt, de stad ademt jenever met de pakhuizen, schuiten, korenbeurs en het jenevermuseum. En het symbool van Schiedam is de vrolijke zuipschuit Proosje. De Brandersfeesten in september vormen de jaarlijkse lofzang op de rijke jenevergeschiedenis, hoewel de feesten, zoals in menig andere gemeente, zijn verworden tot fantasieloze braderiën met de onvermijdelijke springkussens. Einde stokpaardje.
Tijd voor een Wist-u-datje. Wist u dat in Schiedam de vijf hoogste windmolens van Nederland staan? En dat dat tevens inhoudt dat het de hoogste zijn van de wereld? Waarschijnlijk niet. Molens, dat zijn toch vooral die dingen die in dat afgezonderde grasveld van Kinderdijk staan? Hier in Schiedam maken ze deel uit van de stad en zijn ze stuk voor stuk in bedrijf. Allemaal dankzij de jenever. Drank maakt meer kapot dan je lief is, maar soms maakt drank heel veel moois.
Het goddeloze karakter van Schiedam en de Schiedammers (oei, wat zegt dit over mij??) is ook redelijk bekend/ berucht. Toch bevat de stad een aantal forse kerken, zoals de Sint Janskerk, waarvan de bouw begon in 1335. Een paar jaar terug waren Anat en ik in Schiedam om een jaren 50-festival vast te leggen. Echter, de informatie op de evenementensite bleek pure onzin te bevatten en in plaats van vetkuiven, Elvis en rock ‘n’ roll belandden we in deze kerk. Soort van Crying in the Chapel.
In de Sint Jans mochten we even kijken in de consistoriekamer. Ja, ik schrijf dit nu zo makkelijk op, maar toen had ik geen idee wat het was. Het bleek de ruimte te zijn waarin ooit de kerkenraad vergaderde. Het hoogtse orgaan en ooit was dat ècht hoog. En dat is te zien als je door die kamer loopt. Alles is nog net als eeuwen geleden. De wanden zijn bedekt met leer en bladgoud. Niet echt dingen die ik nu direct zou associeren met Zwart Nazareth.
Maar heeft de tijd dan zo enorm stil gestaan in Schiedam? Nee, bepaald niet. Er zijn pogingen ondernomen om de binnenstad een moderne optater te verkopen, maar dat is maar deels gelukt en grotendeels mislukt. De belangrijkste winkelstraat van de stad, de Hoogstraat, is bijna net zo deprimerend als de Kalverstraat, met het grote verschil dat het op de Hoogstraat altijd stil is, veel leeg staat en modern, oud en bouwval elkaar afwisselen.
Een euvel wat ook op andere plekken is te zien. Noem het de charme van Schiedam: ze proberen het tenminste, maar soms pakt het net niet lekker uit.
Mocht u, geachte bloglezer(es), denken dat Schiedam puur drijft op haar jenever-verleden, dan wil ik die gedachte gaarne bij u wegnemen. Grote internationale ondernemingen hebben hun HQ in Schiedam. Eén van hen is mijn persoonlijke favoriet: Mammoet. Het bedrijf dat onmogelijk geachte transporten mogelijk maakt. In het verleden werd regelmatig mijn weg geblokkeerd omdat er weer zo’n immens transport over de weg kroop. De inwoners van het Rijnmond zijn doorgaans nogal kortaangebonden en opvliegerig, maar bij het zien van zulke transporten gaan de mondjes achter het stuur open en is men weer een klein jongetje.
N E W S F L A S H
Nu had ik een leuke spitsvondige eind zin in gedachten waar ik me enorm voldaan bij voelde. Deze zin zal ik echter nooit met u gaan delen. Ik wil deze blog beëindigen met ‘something completely different’. Vanavond hebben we ons laatste exemplaar van “Gezichten van Jeruzalem” verkocht, waarbij dus de gehele oplage officieel uitverkocht is. Dat wil echter niet zeggen dat elke aanstaande koper nu naar het boek kan fluiten. Nee, er komt een tweede oplage. Hiervoor hebben we iets heeeeel aparts bedacht: een gortdroge intekenlijst. Bij voldoende interesse reanimeren we onze drukker en kan hij weer aan de slag. Geïnteresseerd? Stuur dan een mailtje naar info@kroon-en-vanmaanen.nl. Daar moet op gedronken worden!
*** Geen blog missen? Vul dan hieronder uw email adres in ***
—
Hoi Ans en Erwin, van harte gefeliciteerd met de verkoop van het boek. Het kan natuurlijk ook niet anders, want het is een prachtboek. groetjes, Neeltje