De jongedame achter de balie van het Friends of Zion Museum (FoZ) oogt vriendelijk, terwijl ze met een brede lach afscheid neemt van een groepje scholieren. Ze lachen vriendelijk terug, alles is immers beter dan de schoolbanken. Een andere dame loopt wat rond en houdt een beetje toezicht. Ik groet haar. Ze kijkt dwars door…
Auteur: admin
Terug naar Jeruzalem: Met gevaar voor eigen leven
Heel af en toe verschijnt de grijze Middellandse Zee door de opgejaagde wolken. Het El Al toestel stuitert op en neer van vreugde bij het naderen van de eindbestemming. De wolkenpartijen vliegen langs het raam. Langgerekte witte kopjes op zee geven al aan dat dit geen klassieke aankomst met zon en warmte gaat worden. Even…
Een traan en een lach: Duende in de midrachov
Als het hologram van mijn virtuele achterkleinkind mij ooit zou vragen wat een kakofonie is, dan zal ik met hem in mijn imaginaire tijdmachine stappen en hem mee terug nemen naar het moment in het heden van oktober 2019. Daar, bovenaan Ben Yehuda Street, komt het geluid namelijk van alle kanten.
Marcheren door en voor Jeruzalem
Welk vooraanstaand Denker, Filosoof of Waarnemer zei ooit: “Jeruzalem kent geen grijstinten of zachte overgangen, maar alleen zwart-wit”? Ik weet het even niet, maar op deze middag blijkt het grote gelijk van die Denker. Een kwartier geleden liepen we nog in de ultra orthodoxe wereld waar zwart-wit de dress-code is. Nu kijk ik om me…
Als uitersten elkaar ongewenst ontmoeten
De aanblik van mij met camera zorgen ervoor dat de jonge moeder direct ten aanval trekt. Ze zet haar welgemeende vuile blik verbaal kracht door “lo, lo” te krijsen. Op een manier zoals ze ongetwijfeld ook haar wolkjes van kinderen zal toespreken. Haar “nee, nee” geroep laat ik op me afketsen. Met een misprijzend handgebaar…
Opmaat naar een ontmoeting in Zichron Moshe
Verdwaald op een regenachtige Shabbat in mei 2018. Op de een of andere manier zijn we, voor de verandering, onbedoeld aanbeland bij Mea She’arim. Regelmatig is dit de gewenste bestemming, maar nu even niet. Vandaag is het shabbat en dan is dit niet echt een plek om rond te lopen met camera. Meer nog dan…
Mea She’arim: waar rechtlijnigheid de absolute norm is, meestal
Wat is dit nu opeens? Ik kan hier van alles verwachten, maar dit komt toch wel als een verrassing. We staan midden in Mea She’arim traditioneel stil bij ‘onze’ Used Jewish Books winkel. Bij gebrek aan iconische ijkpunten is dit voor ons het fysieke symbool voor deze ultra orthodoxe wijk. De wijk waar iedereen loopt…
Mea She’arim: Een haat-liefdeverhouding
Het is nog vroeg en Jaffa Street komt langzaam tot leven. De eerste terrassen gaan open. Her en der komt alweer monotone, eenvormige muziek naar buiten. Leveranciers denderen met hun karren naar hun klanten. Het is nog steeds Sukkot en dus vakantie voor veel mensen. Dat is goed te merken. De anders zo drukke verkeersader…
Sukkot: De Vier Soorten in actie bij de Klaagmuur
Nog even de focus bij de security. Deze doet niet onder voor die op een vliegveld. Zoals altijd oogt de bewaking verveeld, nonchalant en onverschillig. Het zou echter pijnlijk simplistisch zijn om dit op een lijn te stellen met een gebrek aan waakzaamheid. Altijd is daar even indringend oogcontact. Na al deze veiligheidsplichtplegingen kan ik…
Sukkot en de arba minim markt waar niets ‘zomaar’ is
Voorzichtig lijkt de man met het puntje zijn tong te likken aan de vrucht. De ogen licht gesloten. Alleen op die manier valt de totale smaaksensatie te ervaren. De ogen gaan weer open. Hij kijkt naar de vrucht. De twijfel lijkt te winnen. Nog even ruikt hij aan de schil. Nee, het ziet er niet…