De avond valt over de Nachlaot. Hier en daar brandt licht. Zo ook in het huisje van Aryeh Levin. Even komt de cliché-gedachte omhoog: ‘Zou de tzadik van Jeruzalem thuis zijn?’ Ik verdring deze wel erg makkelijke gedachte. Ik richt me liever op wat ik in de duisternis voor me zie en niet dat huisje…
Categorie: City Promotion
Op zoek naar het ware gezicht van Mazkeret Moshe
In de vorige blog over het ashkenazische Mazkeret Moshe stonden vooral de strenge huisregels centraal. Dit alles om te voorkomen dat binnen de kortste keren het verval de overhand zou krijgen. De strakke aanpak blijkt al met al aardig te lukken, daarbij ook met een schuin oog kijken naar het sefardische Ohel Moshe waar het…
Ondertussen in het strak geleide Mazkeret Moshe
Het sefardische Ohel Moshe heeft door de jaren heen zijn geheel eigen plek verworven als een van de meest gezichtsbepalende wijken van de Nachlaot. Zoveel is wel duidelijk geworden in de voorgaande drie blogs. Althans, dat hoop ik dan maar. Resteert voor dit moment de vraag: Hoe gaat het in diezelfde tijd bij de ashkenazische…
Ohel Moshe in transitie
De vorige blog over Ohel Moshe eindigde ietwat sentimenteel vanwege het besef dat bepaalde romantiek uit de wijk verdween, zoals het verdwijnen van de waterputten met hun sociale functie of de dokter die niet langer op zijn ezeltje op ziekenbezoek kwam. Het zijn twee voorbeelden van de moderne tijd die uiteindelijk alles veranderen, ‘zelfs’ hier…
De president en de waterputten van Ohel Moshe
De vorige blog eindigde bij de Ohel Moshe Synagoge. U weet wellicht nog wel: de plek met de klanken van Highway to Hell, het geschenk van naamgever Moshe Montefiore en de etensgeuren uit de onderliggende buurtoven. Het verhaal van de buurtoven dat trouwens als muurschildering is te ‘lezen’ in de buurt van de synagoge die…
Beit Ya’akov: Een lelijk probleemkind
Ook in 1877 ettert de economische crisis onverminderd door. Het kopen van relatief dure grond in de directe omgeving van Mishkenot Yisrael zit er niet in. De keuze voor de ‘Bouwers van Jeruzalem’ is vrij pijnlijk eenvoudig: voorlopig geen nieuwe wijken óf gaan we met minder genoegen nemen. De heren kiezen voor het laatste. Het…
Het lot van Mishkenot Yisrael
Nu was mijn eindbelofte in de vorige blog dat het beter zou gaan met Mishkenot Yisrael. De effecten van de Turks-Russische oorlog zou men te boven weten te komen. Uiteindelijk, want ook hier geldt het bekende Duitse gezegde: ‘reculer pour mieux sauter’. De situatie moet eerst nog verder achteruit gaan om daarna succesvol verder te…
De Bouwers van Jeruzalem gaan helemaal los…
De stemming is ronduit positief in 1874. De omstandigheden zijn dusdanig dat er meer en meer plannen komen om wijken bouwen. Het woningtekort is enorm waardoor bestaande woningen vrijwel onbetaalbaar zijn geworden. In de Oude Stad zien zelfs de rabbijnen uiteindelijk in dat het geen zin heeft mensen daar nog langer ‘op te hokken’ en…
Van Central Prison tot Museum of Underground Prisoners
Daar sta ik dan: oog in oog met de grafstenen van Barazani en Feinstein, tegen een buitenmuur van de Central Prison van Jeruzalem. Ze mogen dan wel bijna 75 jaar dood zijn, maar ze zijn bepaald niet vergeten. Ondanks alle pogingen van Jordanië, dat tussen 1948 en 1967 Oost-Jeruzalem bezette. Na de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948…
Feinstein en Barazani: Twee jonge legendes in wording
Van de Achdut Yisrael Synagogue naar de centrale gevangenis in Jeruzalem, gelegen in de ondoordringbare Russian Compound. Een plek waar je tijdens het Britse Mandaat midden jaren ’40 niet zomaar terecht kwam. En als je daar dan binnen kwam was het nog maar de vraag of je daar ooit levend uit zou komen. Een blog…