Zomaar een dag in Jeruzalem en opeens breekt het besef door: de markt van Jeruzalem barst behalve van de groenten, kruiden en fruit ook van de verhalen. Achteloze bordjes boven de stalletjes verraden een rijk en ongetwijfeld intrigerend verleden. “Begonnen in 1973”. “Sinds 1936”.
Ondertussen gaat de zoektocht voort. Chaim is ons nog steeds te vlug af. Onze onvermoeibare rabbijnen zetten opnieuw koers richting Chaim’s huis. Inmiddels is het aarde donker en de straten zijn nat en dus glad. Voor mij extra opletten want ik wil niet straks spartelend en luid vloekend onderuit gaan in deze ultra orthodoxe wijk. Zonder al te grote glijpartijen arriveren we bij het begin– annex eindpunt.
Buiten staat Shlomo te bellen. De whereabouts van Chaim zijn nog steeds onbekend. Na kort top overleg met Mordechai gaat de Nachlaot TGV verder. Op zoek naar Chaim, ergens in een shul. Halverwege een steeg stoppen we. Geen synagoge of wat dan ook is hier te zien. “Kom, we gaan naar binnen”, zegt Mordechai met een grijnsje.
In mijn onnozele poezelige Nederlandse onschuld vraag ik Anat wat er op de folder staat, die ik zojuist heb gekregen van een allervriendelijkste reli. Ze kijkt bedenkelijk naar het stuk papier. “Nou, nou toe maar. Leuke radicale vriendjes heb jij.” Een gevoel van trots maakt zich van me meester. “Deze club wil desnoods met grof geweld de Rotskoepel en de Al-Aqsa Moskee tegen de vlakte gooien, zodat de joden daarna weer lekker kunnen gaan offeren en de Tempel herbouwen, zonder enige Arabier in de buurt.” Juist, ik bespeurde al enig sarcasme in haar stem toen ze me ‘complimenteerde’.
Anat staat op het punt het nogal hoge podium te betreden. Maar gaat het haar wel lukken? Freeze frame! Mijn gedachten schieten terug naar zo’n tien dagen eerder. Op een avond is Anat gereed om te gaan snurken. Alles verloopt standaard en volstrekt oninteressant, totdat de gemankeerde stuntvrouw in haar wakker wordt. Met volle vaart jaagt ze haar allerkleinste teentje tegen de poot van haar bed. Na bezoek aan haar favoriete ziekenhuis blijkt al snel: teentje gebroken en gespleten. Nu staat ze hier met een kreupel pootje, bijeengehouden met pleisters. Met enige moeite komt ze op het podium, met helse pijnen verscholen achter een hemelse glimlach.
Maandagochtend 7 mei: Het dagelijks ritueel kan beginnen. Nog even en dan mogen de passagiers voor de El Al vlucht naar Tel Aviv inchecken. Rachel van de Security werpt een eerste blik op de braaf wachtende kudde die zo losgelaten wordt in dit veiligste deel van Schiphol. “Komt u maar”, roept ze naar een vrouw met een nogal grote fototas. Rachel vuurt haar standaardvragen af. “Wat kommiedoen?”, maar dan in beschaafd Hebreeuws. “Ik ga voor een foto-expositie in Jeruzalem, waar werk van mij komt te hangen”.
De herfst van 2017 in het hart van Israël is warm, heel warm. In de wapperwind van de onvermoeibare airco neust Eli wat rond op het internet. Na wat vrijblijvend gesurf valt zijn bionische oog op een artikel. Het is een oproep aan om foto’s in te sturen die typerend zijn voor Israël. Ooit, ergens in het verre 2018 zullen ze geëxposeerd gaan worden. “Hé poppelepee”, dacht Eli (maar dat in Hebreeuws), “is dit niet iets voor mijn goede vriendin Anat? De mens moet immers centraal staan in deze foto’s en dat is bij haar ook zo”. Hij stuurt haar een mailtje.
Jeruzalem, 22 augustus 2014: Benyamin schrikt zich een zwart hoedje als hij ziet hoe laat het al is. Hij zal haast moeten maken om op tijd bij de Klaagmuur te zijn voor zijn dagelijkse prevelementje. Kort voor het verlaten van zijn stulpje grijpt hij nog snel nog een willekeurige tas om zijn spullen in te dumpen. Een alledaagse daad met verstrekkende gevolgen…
De man voor de ingang kijkt met een vriendelijke blik naar de mensen die zojuist zijn woning hebben verlaten. “Wat is hier allemaal te doen?”. Hij doet een stap opzij en leidt me naar binnen. Welkom in het huis van kunstenaar Rudi Atman. Dit weekeinde staat zijn voordeur open in het kader van Schiedams Open Monumentendag.
Het indringende geluid van megafoons en gillende politiesirenes komt steeds dichterbij. Agenten in kogelvrije vesten houden het verkeer tegen of ze plaatsen hekken. In de verte nadert een langgerekt lint. Traag en kleurrijk. Hun doel lijkt duidelijk. Hetzelfde doel dat Anat die middag heeft: Het Witte Huis in Washington. Washington en Schiedam.
HomeOver onsBlog
2019
2018
Romantische gifbeker moet helemaal leegVrolijke scheiding op de Dag van JeruzalemDag van Jeruzalem: vlaggen, zang, dans en duistere extremenOp pad met de ‘Boe boe Bibi’-roepersIn de hoofdrol: Anat en Kitty (4)Anat met Kitty in Jeruzalem (3)Kitty gaat de strijd aan (2)Kitty in de Israëlische tijdmachine (1)Schiedam maakt wat los2017
2016
Bijzondere kerstsfeer in SpijkenisseVan een mug een lompe olifant maken in de Weense VotivkircheWenen: Op zoek naar het kleine blonde Mariandel-momentThe Death of a Ladies’ ManHet enige echte Pest-gevoelBij het Wenceslausplein rechtsaf!Aan de Praagse voeten van de Joyous BoysEen verwarde man op het Praagse RaadhuispleinExtremen in de joodse wijk van PraagOerdriften op de Praagse BurchtVol overtuiging naar het toeristisch hart van PraagAltijd jarig met Jarige JobVoedselbank: Cocosnoten, cassaves en houmous in SpijkenisseAchter de schermen bij een klantgerichte bankOntzield in de Rotterdamse MarkthalHolle frasen en volle druppelsDe passies van Roger Waters en Lee TowersBeestachtige toestanden in RotterdamDie winters zijn vergangenOrkaan Geert in SpijkenisseSomething happened on the day he diedOp zoek naar het licht in Amsterdam2015
Een blog met een boodschapGered door retourbemalingDe liefde voor Code RoodDe fraaie kleuren van Zwarte PietMeedoen, voor de hoofdprijsLief en diep leed op en rond De HefEen leven met sport, zonder te sportenDe bloemen van Schiphol zijn de bloemen van ParijsGepasseerde gezichten van JeruzalemBezinning in….BenidormRotterdam en de Eenzame PlaneetHumane valorisatie in de praktijkSchiedam: Raise your glasses high and drink the town dryIk herinner mij…Doel bereiken èn voorbijschietenDie straatjongens uit RotterdamTevreden en voldaan terug in de bloghutProefdraaien met foto’sDe wereld wordt minder dwaas, helaasNaar het dorpHolland’s Next Top ModelLadies and gentlemen: we got them!!Confrontatie met de IDF in Tel AvivHand in hand: Rotterdam en RomantiekAan de voeten van de aartsbisschopGezichten van Jeruzalem: Van idee tot fotoboek‘Never be silent’ contra ‘Sound of silence’Jeruzalem: Van shoarma tot pluche kikkerGraag een hotelkamer boven een drukke wegDe goede kanten van het slechte weerDe stofzuiger uitlatenDe eerste ‘A view from the room’-fotoLevensverhalen
FotografieContact