De straten van Jeruzalem zijn verlaten. Nog steeds. De stad heeft haar geluid uitgezet. Slechts een enkeling is op weg. Zeer waarschijnlijk naar de synagoge. Te voet uiteraard. Auto’s ga ik vandaag op Jom Kipoer niet zien of horen. Dit is een Jeruzalem wat nieuw voor me is. Het totale niets in een stad waar…
Ontzagwekkende momenten vlak voor Jom Kipoer
Op deze oktoberdag in 2019 wil ik sfeer proeven. De sfeer van mijn eerste Ontzagwekkende Dagen. Die tien dagen tussen Joods Nieuwjaar en Jom Kipoer. Waar beter die te proeven dan op Jeruzalem’s Mahane Yehuda markt. De plek om alles te proeven. Iedereen wil op de shuk zijn maaltijd bij elkaar scharrelen voordat Jom Kipoer…
De lijdensweg van de Montefiore Molen en de redding uit Nederland
Het is onderhand tijd om terug te klimmen richting de Molen en Mishkenot Sha’ananim in alle rust achter ons te laten. Zomaar vertrekken zonder de Molen een laatste bloggroet te brengen is echter not done. De Molen die eigenlijk alle stormen heeft doorstaan. Van eerste bouwwerk van Montefiore in het nieuwe Jeruzalem tot plek van…
Leven in tijden tussen cholera en corona
Ja, ik besef dat het gaapverwekkend is om weer geconfronteerd te worden met dat woord ‘virus’. En dan ook nog eens in een blog over Jeruzalem in het jaar kruik. Helaas, er is niet aan het virus te ontkomen. Nu niet en toen niet. Toen, rond 1866, had een virus Jeruzalem op een dodelijke manier…
Van sloeber tot miljonair in 150 jaar: Wonen in Mishkenot Sha’ananim (1)
De parkeerplaats oogt verdacht leeg. Er staat maar één taxi. Die van ons. Waar is iedereen? Is er überhaupt iemand? In ieder geval niet op deze desolate parkeerplaats. Het is duidelijk dat we op deze plek geen verhaal zullen vinden, hooguit een nietszeggende opening zoals deze. Dus zijn we snel klaar. Dan maar de wijk…
De Ruïne is geen ruïne meer, maar de Ruïne
Daar staat hij dan. Hij lijkt te poseren voor de foto. Op de puinhopen van wat ooit de belangrijkste synagoge van Jeruzalem was. De Hurva. Opgeblazen. Vier muren weten stand te houden. In zijn rechterhand houdt hij losjes zijn geweer. Als je langer naar de foto kijkt zie je in zijn linker een Torah rol….
Klagen zonder muur
Langzaam nadert het najaar. Voor velen een naargeestig vooruitzicht. Daar valt vast veel voor te zeggen, maar mijn blik is gericht op oktober 2021. Na twee jaar landarrest is het moment bijna daar dat ik weer mag: terug naar Jeruzalem. In gedachten kus ik de grond als ik mijn voeten weer op Israëlische bodem zet….
Boetedoening in Jeruzalem
Bij het grootse en meeslepende leven van Anat en mij horen heel soms ook escapades die het daglicht helaas niet kunnen velen. De hoogst enkele keer dat het toch een keer fout gaat, blokkeren we dat uit ons collectief geheugen. Een smet op ons feilloze blazoen is immers een smet op ons onkreukbare imago. Maar…
Het heden ligt in het verleden
Op 26 april van dit jaar stond de tijd met gierende remmen keihard stil. De toekomst was plots totaal irrelevant, afwezig. De blik op het verleden was er des te meer, gevoed door vele herinneringen. Mooie, kleine, grote, trieste, warme, bepalende herinneringen. Herinneringen aan mijn moeder die op die wezenloze zonnige zondag in april overleed.
Extreme koorts voelde nog nooit zo goed
Zomaar een dag in Jeruzalem en opeens breekt het besef door: de markt van Jeruzalem barst behalve van de groenten, kruiden en fruit ook van de verhalen. Achteloze bordjes boven de stalletjes verraden een rijk en ongetwijfeld intrigerend verleden. “Begonnen in 1973”. “Sinds 1936”.