Ach ja, deze eerste warme zonnestralen smaken naar meer. Ook al is het pas begin maart, overal zitten mensen op terrasjes of balkons zich te laven aan de warmte na weer een flut wintertje. Al dit fraaie weer duurt nu al dagen en de temperaturen van zo’n 18 graden zijn veel te hoog voor de…
Tag: blog
Geen enkele kogel stopt Nahalat Shiva
Opeens beweegt alles boven mijn hoofd. Allerlei kleuren lijken naar me te zwaaien. Ik kijk naar beneden en al die kleuren zijn nu zwart geworden, maar de beweging blijft. Om me heen hoor ik stampende muziek. Links en rechts schieten skate boards voorbij. Achter me scheurt geruisloos met hoge snelheid een e-step langs. ‘Hé, wat…
Terug naar Jeruzalem: Met gevaar voor eigen leven
Heel af en toe verschijnt de grijze Middellandse Zee door de opgejaagde wolken. Het El Al toestel stuitert op en neer van vreugde bij het naderen van de eindbestemming. De wolkenpartijen vliegen langs het raam. Langgerekte witte kopjes op zee geven al aan dat dit geen klassieke aankomst met zon en warmte gaat worden. Even…
Een traan en een lach: Duende in de midrachov
Als het hologram van mijn virtuele achterkleinkind mij ooit zou vragen wat een kakofonie is, dan zal ik met hem in mijn imaginaire tijdmachine stappen en hem mee terug nemen naar het moment in het heden van oktober 2019. Daar, bovenaan Ben Yehuda Street, komt het geluid namelijk van alle kanten.
Marcheren door en voor Jeruzalem
Welk vooraanstaand Denker, Filosoof of Waarnemer zei ooit: “Jeruzalem kent geen grijstinten of zachte overgangen, maar alleen zwart-wit”? Ik weet het even niet, maar op deze middag blijkt het grote gelijk van die Denker. Een kwartier geleden liepen we nog in de ultra orthodoxe wereld waar zwart-wit de dress-code is. Nu kijk ik om me…
Als uitersten elkaar ongewenst ontmoeten
De aanblik van mij met camera zorgen ervoor dat de jonge moeder direct ten aanval trekt. Ze zet haar welgemeende vuile blik verbaal kracht door “lo, lo” te krijsen. Op een manier zoals ze ongetwijfeld ook haar wolkjes van kinderen zal toespreken. Haar “nee, nee” geroep laat ik op me afketsen. Met een misprijzend handgebaar…
Van een mug een lompe olifant maken in de Weense Votivkirche
De officieuze ontvangst op de Weense Naschmarkt voelt wat dubbel. De verkopers aan het begin van de 1500 meter lange markt stralen of achterdocht uit, dan wel een soort onnatuurlijke jovialiteit. Het niet direct reageren op hun oproep om te komen kijken of proeven beantwoorden met veel misbaar en een intens vuile blikken. Even lijkt…
Wenen: Op zoek naar het kleine blonde Mariandel-moment
The music is weaving. Haunting notes, pizzicato strings. The rhythm is calling Reisdoel: Wenen. De grens komt nu echt in zicht. Windmolens beginnen meer en meer ongewenst op te doemen aan de Oostenrijkse horizon. Tot nu toen waren de Hongaarse wegen vrij rustig, maar ook dat begint nu te veranderen. Het wordt drukker, veel drukker….
Het enige echte Pest-gevoel
Mijn glorieuze intocht in de Hongaars hoofdstad Boedapest is totaal anders dan die in Praag. Deze stad aan de o zo mooie en blauwe Donau is een èchte stad. Hier wordt gewerkt en geleefd, dat straalt de stad meteen al uit. De eerste kilometers tonen weinig gebouwen in perfecte staat. Integendeel, ze ogen vervallen en…
Bij het Wenceslausplein rechtsaf!
Het afscheid nadert. Een afscheid dat al maandenlang in de agenda stond. Maar nu is het dan zover. Het is tijd geworden om Praag vaarwel te zeggen. De dag weet zich naadloos aan te sluiten op mijn stemming; droefgeestig en een wat zwaar gemoed. Weg is de zon en de intense warmte. De kleuren van…