Shabbat nadert. Een bepaald èn vertrouwd soort stilte daalt neer over de stad. Het luidruchtig hysterische verkeer komt meer en meer tot rust. Het openbaar vervoer trekt zich, bijna ongemerkt, terug in de garages. Een enkeling loopt nog over straat. In versnelde pas, want men wil thuis zijn voordat shabbat begint. De energie, die altijd…
Tag: kroon en van maanen
Het lot van Mishkenot Yisrael
Nu was mijn eindbelofte in de vorige blog dat het beter zou gaan met Mishkenot Yisrael. De effecten van de Turks-Russische oorlog zou men te boven weten te komen. Uiteindelijk, want ook hier geldt het bekende Duitse gezegde: ‘reculer pour mieux sauter’. De situatie moet eerst nog verder achteruit gaan om daarna succesvol verder te…
Thuis bij een legende: Aryeh Levin
Door de lege straten van Mishkenot Yisrael volgen we Mordechai op weg naar de volgende bestemming. De verwachtingen zijn best wel hoog gespannen nadat hij diep in de put had beloofd dat het een bijzondere plek zou zijn waar hij ons mee naar toe zou zeulen. Binnen een paar minuten is die plek bereikt. We…
Ondergronds weerzien in de Nachlaot
Ach ja, deze eerste warme zonnestralen smaken naar meer. Ook al is het pas begin maart, overal zitten mensen op terrasjes of balkons zich te laven aan de warmte na weer een flut wintertje. Al dit fraaie weer duurt nu al dagen en de temperaturen van zo’n 18 graden zijn veel te hoog voor de…
De tweeling van Nahalat Shiva
Daar staat hij: de eerste synagoge in Jeruzalem buiten de stadsmuren sinds de verwoesting van de Tweede Tempel. Nu, bijna 2000 jaar later sta ik oog in oog met de Nahalat Ya’akov Synagoge. Een beetje vergelijkbaar met wat Sir Moses Montefiore zo’n 150 jaar geleden meemaakte. Inmiddels zijn er buiten de muren honderden synagoges bij…
Kwartiertjes in Nahalat Shiva bij Zionistische vrienden
De jongedame achter de balie van het Friends of Zion Museum (FoZ) oogt vriendelijk, terwijl ze met een brede lach afscheid neemt van een groepje scholieren. Ze lachen vriendelijk terug, alles is immers beter dan de schoolbanken. Een andere dame loopt wat rond en houdt een beetje toezicht. Ik groet haar. Ze kijkt dwars door…
Een traan en een lach: Duende in de midrachov
Als het hologram van mijn virtuele achterkleinkind mij ooit zou vragen wat een kakofonie is, dan zal ik met hem in mijn imaginaire tijdmachine stappen en hem mee terug nemen naar het moment in het heden van oktober 2019. Daar, bovenaan Ben Yehuda Street, komt het geluid namelijk van alle kanten.
Marcheren door en voor Jeruzalem
Welk vooraanstaand Denker, Filosoof of Waarnemer zei ooit: “Jeruzalem kent geen grijstinten of zachte overgangen, maar alleen zwart-wit”? Ik weet het even niet, maar op deze middag blijkt het grote gelijk van die Denker. Een kwartier geleden liepen we nog in de ultra orthodoxe wereld waar zwart-wit de dress-code is. Nu kijk ik om me…
Meedoen, voor de hoofdprijs
Fotowedstrijden. Eigenlijk doen we daar nooit aan mee. Soms omdat het een wedloop is tussen hen die de meeste ‘social’ media vriendjes hebben, soms omdat een tijdschrift, krant of website denkt op een makkelijke manier aan gratis beeldmateriaal te komen en soms zijn de kleine lettertjes dusdanig opgesteld dat je hoe dan ook als verliezer…
De bloemen van Schiphol zijn de bloemen van Parijs
Parijs, november 2015. En daar verschijnen ze opnieuw: de zeeën bloemen, knuffels, gedichten, etc. Even denk ik: niet weer jongens, de feiten zijn al dramatisch genoeg. Maar die gedachte verdwijnt razendsnel. Na de aanslag (sorry ‘premier van alle Nederlanders’, maar zo noem ik die gewoon) op de MH17 had ik een tijd diezelfde gedachte. Toen…