Heel af en toe verschijnt de grijze Middellandse Zee door de opgejaagde wolken. Het El Al toestel stuitert op en neer van vreugde bij het naderen van de eindbestemming. De wolkenpartijen vliegen langs het raam. Langgerekte witte kopjes op zee geven al aan dat dit geen klassieke aankomst met zon en warmte gaat worden. Even vallen we door een stel grijze wolken en zie ik de kustlijn van Tel Aviv. De zee teistert de plek waar normaliter mensen liggen te bakken. Dit voelt en oogt meer als Hoek van Holland, hoewel het daar nu, zeer sadistisch, lekker lente weer is.
