Mensen zitten onderuit gezakt op een bank wat te dutten in de namiddag zon. Anderen lezen de krant of een boek, een ander heeft zijn ezeltje meegenomen en zit rustigjes de omgeving te schilderen en weer een ander zit onder een boom wat in het wilde weg te tokkelen op haar gitaar, om vervolgens vast…
Tag: sukkot
Een traan en een lach: Duende in de midrachov
Als het hologram van mijn virtuele achterkleinkind mij ooit zou vragen wat een kakofonie is, dan zal ik met hem in mijn imaginaire tijdmachine stappen en hem mee terug nemen naar het moment in het heden van oktober 2019. Daar, bovenaan Ben Yehuda Street, komt het geluid namelijk van alle kanten.
Marcheren door en voor Jeruzalem
Welk vooraanstaand Denker, Filosoof of Waarnemer zei ooit: “Jeruzalem kent geen grijstinten of zachte overgangen, maar alleen zwart-wit”? Ik weet het even niet, maar op deze middag blijkt het grote gelijk van die Denker. Een kwartier geleden liepen we nog in de ultra orthodoxe wereld waar zwart-wit de dress-code is. Nu kijk ik om me…
Mea She’arim: Een haat-liefdeverhouding
Het is nog vroeg en Jaffa Street komt langzaam tot leven. De eerste terrassen gaan open. Her en der komt alweer monotone, eenvormige muziek naar buiten. Leveranciers denderen met hun karren naar hun klanten. Het is nog steeds Sukkot en dus vakantie voor veel mensen. Dat is goed te merken. De anders zo drukke verkeersader…
Sukkot: De Vier Soorten in actie bij de Klaagmuur
Nog even de focus bij de security. Deze doet niet onder voor die op een vliegveld. Zoals altijd oogt de bewaking verveeld, nonchalant en onverschillig. Het zou echter pijnlijk simplistisch zijn om dit op een lijn te stellen met een gebrek aan waakzaamheid. Altijd is daar even indringend oogcontact. Na al deze veiligheidsplichtplegingen kan ik…
Sukkot en de arba minim markt waar niets ‘zomaar’ is
Voorzichtig lijkt de man met het puntje zijn tong te likken aan de vrucht. De ogen licht gesloten. Alleen op die manier valt de totale smaaksensatie te ervaren. De ogen gaan weer open. Hij kijkt naar de vrucht. De twijfel lijkt te winnen. Nog even ruikt hij aan de schil. Nee, het ziet er niet…
Jom Kipoer in circa twintig seconden
De straten van Jeruzalem zijn verlaten. Nog steeds. De stad heeft haar geluid uitgezet. Slechts een enkeling is op weg. Zeer waarschijnlijk naar de synagoge. Te voet uiteraard. Auto’s ga ik vandaag op Jom Kipoer niet zien of horen. Dit is een Jeruzalem wat nieuw voor me is. Het totale niets in een stad waar…